دل لڳي ھئي گهڻي، عاشقي گهٽ ھئي
جسم سان پيار ھو، بندگي گهٽ ھئي.
سونھن ھن جي گهڻي، ڪين مون کي وڻي،
جو انھي سونھن ۾، سادگي گهٽ ھئي.
ھا، اميري ڇڏي، مون فقيري کنئي،
عشق جي غم اڳيان، ھر خوشي گهٽ ھئي.
ھوءَ ايڏي تہ سندر پئي اڄ لڳي،
حسن ھن جي اڳيان، آرسي گهٽ ھئي!
دوستي ڀي لڳي ڪالھہ رسمي ھئي،
چانھہ ۾ چاھہ جي چاشني گهٽ ھئي.
عمر ۾ ھو تہ ڪو، جهور پوڙھو ھيو،
پر سندس عمر ۾ زندگي گهٽ ھئي.
تو ٻڌايا پئي، جيڪي نثري نظم،
ڳالھڙيون ھون گهڻيون، شاعري گهٽ ھئي!