جيون جي ڪمن منجهہ سنڀاري نہ سگهياسين
پر پو بہ صفا توکي وساري نہ سگهياسين.
بس سونھن ڏسي تنھنجي ويون ڍاپجي اکڙيون،
ٻئي ڪنھن ڏي وري پاڻ نھاري نہ سگهياسين.
شايد تہ اچي ھو بہ پڪارن تي ھا واپس،
پر پاڻ الئہ ڇو بہ پڪاري نہ سگهياسين.
ڏسجي تہ رڳو ڏينھن ھيو پيار جو ھڪڙو،
سو عمر سڄي ڏينھن وساري نہ سگهياسين.
ڪلھہ شام اچي ويھي رھيو ھٿ تي پوپٽ،
پڪڙي نہ سگهياسين ۽ اڏاري نہ سگهياسين.
ڇا مند ھئي پيار جي، اھڙا تہ کرياسين،
اڄ ڏينھن تائين پاڻ سڌاري نہ سگهياسين.
ٻيا سڀ تہ گذارن ٿا پيا پيار بنان ڀي،
بس پاڻ عجيب آھيون، گذاري نہ سگهياسين.
*