بُت ھي مٽيءَ سان ئي، ٿيڻو ڪڏھن مٽي آ
پر ميت! گيت تنھنجو، ٿيڻو نہ ھي مٽي آ.
جيڪي بہ توڏي آيا، موٽي نہ ماڳ آيا،
مقتل ڪو عاشقن لئہ، گهر تنھنجي جي گهٽي آ.
ھڪ ڌوپ آزمائش سان رنگ سڀ لھي ويا،
سستي لٽي جيان اڄ، سنگت وئي ڦٽي آ.
اڄ شب اماس آھي، پر دل اداس ناھي،
ھيءَ سار تنھنجي سپرين! ڄڻ چاندني چِٽي آ.
ھوءَ ڪالھہ ٻالپڻ ۾، رسندي ھئي راندڙين ۾،
ھن اڄ بہ پيار جي ھيءَ چيو ”راند بس ڦٽي آ!“
تنھنجي تہ تات ھر پل، رھندي اسان جي آ دل،
اڄ مينھن ۾ مٺي! ھيءَ ڄڻ تات ٿي ٻِٽي آ.
*