توتي سوچيم جو سڄڻ!
جهوميا آھن اوچتو.
ڪھڙي ڳالھہ ڪئي ھوا،
جو اڄ سارا وڻ،
جهوميا آھن اوچتو.
تنھنجي مرڪن – مينھن ۾،
منھنجي من جا رڻ،
جهوميا آھن اوچتو.
ڏس تہ چمين کان پوءِ ھي،
پنھنجا انگ سڄڻ!
جهوميا آھن اوچتو.
شاعري
سرور
مسرور پيرزادي جي شاعريءَ ۾ ٻوليءَ جي سادگي، لفظن جي چونڊ ۽ عنوان، شاعريءَ جا خيال سچ تہ دلچسپ ۽ وڻندڙ آهن. مسرور دلرباين، دلڪشين ۽ حسناڪين جو شاعر آهي. مسرور سونھن، سندرتا، سچ، محبت ۽ ڪائنات جي حسناڪين سان پيار ڪندڙ شاعر آهي. مسرور سنڌي غزل کي اوج ڏنو ڏنو آھي. سندس نظم پڻ منفرد آھن.
- 4.5/5.0
- 149
- 36
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- مسرور پيرزادو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- حق ۽ واسطا شاعر وٽ محفوظ
- انتساب
- سنڌسلامت پاران
- مھاڳ
- حسن جي تخليق ۽ تخليق جو حسن
- ھي چنڊ بدلجي ويندو آ، سنسار بدلجي ويندو آ
- ٿو عشق ڪري ماڻھو انسان ٿي وڃي،
- ڪندو محسوس ڪوئي ڪين پنھنجي ڪا ڪمي پيارا!
- جيڪڏھن...
- زندگي مختلف، موت ڀي مختلف،
- عشق مشڪل شاعري آ، ڇا ڪجي!
- آسائشن ۾ گذري، آ زندگي سدائين،
- اجنبيت
- تون ڏکن جو ڏڪار ٿيندين ني؟
- ڇو
- ڪري ناٽڪ ڏکن جو يار! فنڪاري ڪئي آھي،
- آ عشق نشو، ھوش ۾ ڀي ڪيئن اچان مان؟
- شاعر ويٺو روز لکي،
- تو سنڌ ڇڏي پرديس وسايو، پوءِ ڇا ٿيو!
- فراق تنھنجي جي آڳ پنھنجي اڃا بہ من ۾ مچي رھي آ،
- حسين ڪيڏي تہ ڏس ھوءَ دلربا آھي!
- عشق جنھن جي ڪئي امامت آ،
- شاعري بس اسان جي ملڪيت آ،
- واپسيءَ جي نہ ڪائي صورت آ،
- جو رواجن ٺاھيو سو ڊاھہ ڊاھہ!
- شعرن ٺاھڻ ساڻ تون، پنھنجو پاڻ بہ ٺاھہ!
- يار جي تصوير ڀي ڏس! يار جھڙي ڪين آ
- گــُلن تي ماڪ جھڙي آن، نڀائيندينءَ ڀلا ڪيسين؟
- دل لڳي ھئي گهڻي، عاشقي گهٽ ھئي
- چنڊ، سورج نہ ڦول آ سائين
- سڪ ان سان سڄڻ! سوائي آ
- ايڏو ھن کي چاھہ! جو ھن جي چاھت مان آزاد ٿئين!
- ڪنھن اجري آئيني وانگر، ھيءَ آھي منھنجي تنھائي
- ڊڄان پيو تہ ڪٿي ھن کي مون سان پيار نہ ٿئي
- سوال ھو يا جواب ھو، ڇا ھو؟
- جنھن سان ڪئي تو عاشقي، ڏس ڪير آ؟ ڏس ڪير آ؟
- مون کي ڏسندي سانوري رڪجي وئي آ،
- جا تنھنجي پيار ڪئي پاڳل، سا پوءِ سياڻي ٿي نہ سگهي
- مون ھميشہ ئي ڪيو ھي ورد آ،
- نيڻ تنھنجي درشن لئہ، روز روز آتا ھن
- تنھائي
- جيون - گاڏي ريل جي، ھلندي رھي ٿي
- سوچن جو صحرا
- آ تہ اڄوڪو ڏينھن ملھايون!
- شاعري تنھنجي جدا ئي آ پرين!
- Phoenix
- جهولو
- ڪين آھي وئي ھوءَ مون کي ڇڏي
- ملي اچي يار سان اسر جو، ڊڄي ۽ سھڪي سمھي پئي آ
- تيسين ڪين خدا آ، مسجد، مندر ۾
- ٿو زخمي ٿي ڄڻ شعر لکان، پو ڀي ھيءَ راحت ڇا آھي؟
- جيون تو بن گذري ويندو
- زماني جي روايت کي ڇڏي ڏي!
- وار کولي کلي رھي آھي
- توتي سوچيم جو سڄڻ!
- بس ڏينھن ٻِن جو ئي ساٿ آ، پوءِ تون ڪٿي، پوءِ مان ڪٿي!
- پرين! پکيءَ جيان توکي مون اڏايو آ
- اڄ پرينءَ سان ملي تہ ڏسجي ھا!
- ٿي روز پئي راھہ نئين ھيءَ رلي دل
- سپنا تنھنجا سانوري
- جيون جي ڪمن منجهہ سنڀاري نہ سگهياسين
- بادلن ۾ بُوند جي ناھي بچي
- بُت ھي مٽيءَ سان ئي، ٿيڻو ڪڏھن مٽي آ
- حياتي ھيءَ عجب جي ڪا نشاني ٿي وئي آھي
- تِير تنھنجي ڪمان ۾ آھي
- بادل! آوارا،
- تنھنجي نيڻن جي محبّت جو خزانو گهرجي
- اي يار! چئو ھن کي، ڇو ھيئن رليو آھي!
- ھي اکين جو ڪڪر وسڻ تي آ
- پيار مان پل جي نھارين تہ ٻيو ڇا گهرجي!
- ممات جو ڇــُھاءُ ئي شفا جيان پئي لڳو
- دل اڄ بہ چوي ٿي تہ نئون گيت ڳائجي
- قاتل ڀي تون، پريتم ڀي تون، ھا دشمن پيارو تون ئي آن
- ھر ظلم بہ سھڻو پوندو آ، ۽ رت بہ روئڻو پوندو آ
- سندم سو شعر آ شھڪار جيڪو مون لکيو ناھي
- عشق جو اثر
- ھي عدم ۽ وجود ھڪ آھي
- تنھنجو يار! بدن
- محبت جو ھي مچّ ئي، اٿي سارو سچ،
- خامشي ڀي آ صدا درويش جي
- منھنجي شعرن جي،
- وجود کي جو وڍي وجهي ٿو، اھو ئي منھنجو طبيب آھي
- سريلا سانت جا نغما، ٻڌين ٿو؟
- عشق جا ڪيئي سبق ھي ٿا پڙھائن نيڻ تنھنجا،
- مقدس
- ھنج ۾ ھن جي کلي ٿو ٻارڙو
- کلن سک ڏي سوين رستا، جڏھن تون مسڪرائين ٿي
- تنھنجي لاءِ دعا
- آ پرين! وڇڙي وڃون!
- محبَت کي منزل، ڪري آھہ آئي،
- ھڪ قيمتي ڇوڪريءَ لاءِ
- اعتراف
- اڄ ڏسي ھي خوبصورت ناِريون
- او ڀٽائي! سھڻيون تنھنجون ساريون
- آنءُ اڌورو آھيان
- ھوءَ مون لاءِ خوابَ آڻي ٿي
- جو خدا کي وڻي ويو ھوندو
- سڀن جا ٻول ھت اقرار جا ھئا
- دل جي لاٽ تہ ٻار!
- گيت محبت جا
- قبيلن جا جرڳا
- ڌرتي
- ڪالھہ ھيو ھي تار،
- دھشتگرديءَ جي خلاف جنگ
- تاريخ
- زلزلو
- بس درد، درد، درد رڳو درد آ دلين
- دل ڏکائيندڙ ڪراچي
- ڪراچي
- آ پيءُ پريشان
- ھو نہ ٿو ڄاڻي اھو
- 12 مئي 2007ع – ڪراچي
- جانان جي لاءِ
- پرين! توکي ڀلائڻ ڀي، ضروري ٿي پيو آھي
- ٿو نينھن مينھن جئن وسي، ڇو پاڻ ۾ آ فاصلو؟
- ڀورين ۾ سانوريءَ جي ڪا ڳالھہ ٻي ھئي،
- ھاڻي عجيب حال آ، ڪا خوشي نہ ڪو ملال آ
- پرين نہ آيو، اچي وئي وري اداسي آ
- ٿيون چلھي سان سدائين سڙن عورتون
- توکي پيار پڪاري ساجن!
- عورت پڻو
- آنءُ ڪو سورج مکي
- ماڻھو مارڻ مڙسي ناھي
- تيرھن سالن جي ننڍڙي ڇوڪري
- پنھنجي جوڀن – مند جا
- ڪو نہ لڙئين تون ھيل،
- جوڀن رت ۾ آ ٽڙيو، گل جئن ھيءُ بدن
- دلڙي ڌڙ ڌڙ ڌڙڪي آھي
- مينھن ۾ آنءُ توکي ڏسان ٿو پيو
- ھاڻ ھلي آ پيار!
- ڳالھيون منھنجي ڳوٺ جون
- جڙون جنھن ۾ جِيءَ جون
- فراق تنھنجي منجهان مان نکارجي ويندس،
- مون کي ڪري اڪيلو، ڪيڏانھن تون ھليو وئين؟
- سواءِ عشق جي دل کي سرور ڪھڙو آ؟
- اسان تنھنجو لاش
- روئي ويٺي ماءُ
- ٿيو بند ساھہ – ساز آ، ٻيو ساز ڪو ڇِڙي تہ ڇا!
- EPILOGUE
جهوميا آھن اوچتو.
ڪھڙي ڳالھہ ڪئي ھوا،
جو اڄ سارا وڻ،
جهوميا آھن اوچتو.
تنھنجي مرڪن – مينھن ۾،
منھنجي من جا رڻ،
جهوميا آھن اوچتو.
ڏس تہ چمين کان پوءِ ھي،
پنھنجا انگ سڄڻ!
جهوميا آھن اوچتو.