ھڪ قيمتي ڇوڪريءَ لاءِ
توکي مالھيءَ جئين ڪو ماڻھو ملڻ گهرجي مٺي!
جيڪو تنھنجي سونھن ۽ خوشبوءَ جي،
ٻار پنھنجي جئن ڪري ويٺو حفاظت!
ھاءِ پر ھيءَ آ مصيبت،
توکي جيڪو ھو محافظ آ مليو،
سو اناڙي، ڄٽ مالھيءَ جيئن توکي،
بس اجاڙي ٿو سگهي،
سونھن تنھنجيءَ کي بہ ساڙي ٿو سگهي،
سونھن تنھنجي جا گلن جي ٻاري جھڙي آ انھي کي،
ڏاند وانگر ھو لتاڙي ٿو سگهي،
ھو نہ توکي ڪو بہ سو ماحول ڏيندو،
جنھن سان تنھنجي سونھن ھيءَ قائم رھي!
دائم رھي!
تون تہ ڪو موتي املھہ آھين مٺي!
جنھن جي ھن کي ڪا پرک ناھي پئي،
ھو تہ ڪو وينجهار ناھي،
سونھن تنھنجي جو تراشي ۽ وڌائي،
ھو تہ توکي عام پٿر جيئن سمجهي،
سونھن تنھنجيءَ سان ڪندو بي واجبي!
تون سريلو ساز آھين سانوري!
توکي موسيقار ماھر جا ئي ڪي ھٿڙا کپن،
ھاءِ پر، تون جنھن جي آھين اڄ ھٿن ۾،
سو تہ تنھنجي نازڪيءَ جي تار تار،
بس رکائيءَ مان ڇني وجهندو اي نار!
تون رنگن جي آنھہ راڻي!
ڪھڙي پر تقدير آھي تو بہ ماڻي!
سو مصور ڪين توکي آ مليو،
جو رنگن مان تنھنجي پياري! بار بار،
بس بڻائيندو رھي ڪي شاھڪار!
ڪاش توکي قيمتي او ڇوڪري!
ڪوئي ساٿي اھڙو ئي بس پئي ملي،
جيڪو پياري! سونھن تنھنجيءَ کي سڃاڻي،
۽ وڌائي!
منھنجي تو لئہ بس اھا آھي دعا،
جو قدر تنھنجو سڃاڻي،
بس اھو ئي توکي ماڻي،
ھا اھو ئي توکي ماڻي!!
*
پيار توکان بہ پو ڪيو آ مون،
توکي ڀي ڪو وڻي ويو ھوندو.
پيار مان جو ڏنو ھيم توکي،
ھاڻ سو گل ڇڻي ويو ھوندو.
*