سندم سو شعر آ شھڪار جيڪو مون لکيو ناھي
ڀلو سو باغ ۾ آ گل، جو اڄ تائين ڦٽو ناھي.
جڏھن تون سامھون ايندين، سڃاڻي توکي ويندس مان،
اھا ٻي ڳالھہ آھي جو، ڪڏھن توکي ڏٺو ناھي.
اوھان جي راھہ منھنجي رھبري آ ھر قدم تي ڪئي،
اھا ٻي ڳالھہ آھي جو، اوھان جو ڪو پتو ناھي.
مان پنھنجي سمجهہ سان توکي سڃاڻان ٿو ۽ ڄاڻان ٿو،
اھا ٻي ڳالھہ آ توتي ڪڏھن مون سوچيو ناھي.
*
جيڪي اندر جون اکيون، تن سان ڏس پيارا!
پوءِ طرف سارا، ساجن ئي ساجن اٿي!