بادلن ۾ بُوند جي ناھي بچي
تن کي تون منھنجي اکين جو ڏي پتو!
ساز جيڪي سانت آھن تن کي تون،
اڄ ربابن جئن رڳن جو ڏي پتو!
ڪا مٺائي مان مٺي ڀانيان م ٿو،
چاشنيءَ کان وڌ چپن جو ڏي پتو!
منھنجو محلن، ماڙين ۾ من منجهي،
پيار وارن تون پکن جو ڏي پتو!
جسم ۾ داخل ٿيڻ کانپوءِ چيم:
”نار! دل جي ڀي درن جو ڏي پتو!“
عقل جون ڳالھيون اجايون ڪين ڪر!
عشق جي تون پيچرن جو ڏي پتو!
دل گهري ٿي جاءِ جنت جيھڙي،
دل کي ساجن جي اکين جو ڏي پتو!
*