سڪ ان سان سڄڻ! سوائي آ
جنھن ڪئي يار! بيوفائي آ!
مان ملان ڪين ٿو پرينءَ سان جو،
عشق ان ساڻ انتھائي آ.
جا حصو ھئي وجود منھنجي جو،
سا بہ ڏس ٿي وئي پرائي آ!
ٿورڙو وصل آھہ محبت ۾،
پو جدائي رڳو جدائي آ.
عشق جو ڪو علاج ڪونھي ڪو،
ھر دوا مون بہ آزمائي آ.
روح آلو ويو آ ٿي سارو،
مينھن جئن ياد تنھنجي آئي آ.
پيار پنھنجي جي ڳالھہ ٿوري ھئي،
پر زماني کڻي وڌائي آ.
ڪين ڪجهہ ڀي ڪري سگهيو آھيان،
آس ۾ عمر مون گنوائي آ.
پيار ڀي اختيار ۾ آھي،
ياد تنھنجي بہ مون گهٽائي آ.
کائجي، ڪجهہ ڪمائجي، سمھجي،
زندگي ڪيتري اجائي آ!
مستقل ھن عذاب - جيون کان،
اڄ مري جند مون ڇڏائي آ.
مال، ملڪيت پڇي اٿي منھنجي،
شاعري عمر جي ڪمائي آ!
*