جوڀن رت ۾ آ ٽڙيو، گل جئن ھيءُ بدن
ڪيئن نہ پوءِ مڙن، ماڻھو پوپٽ وانگيان.
*
چپ چمين ٿو جيئن تون، زخم ڏئين ٿو ڄڻ،
ڇو جو تون نہ سڄڻ، آھين منھنجو اوپرا!
*
ڇوري! تنھنجون ڇاتيون، ڄڻ تہ چون ٿيون”اچ!“
ذھن چوي ٿو ”بچ ُ!“ ھر ھر مون کي ھوريان!
*
ڪالھہ ڪرائي جيئن تو، گڏيءَ جي شادي،
اِئين ئي تنھنجي، شادي ٿي وئي ڇوڪري!
*
تو خط مون کي ھو ڏنو، ڪڍي انگيءَ مان،
تنھن کان آنءُ پڇان، تنھنجي ڇاتيءَ ڳالھڙي!
*
تو جو مرڪي ٿورڙو، مون کي ڏٺو منڌ!
پو بس ھرڪا مند، خوشبو خوشبو ٿي وئي.
*
منھنجا بيت پڙھي پئي، منھنجي محبوبا،
ڄڻ تہ پنن ۾ ڪا، ھوءَ ڏسي ٿي آرسي.