جڙون جنھن ۾ جِيءَ جون
سوئي ڳوٺ سڏي،
ھلئون موٽي ڳوٺ ڏي!
پئسن جي پوڄا ڇڏي،
سنڌوءَ ڏانھن لڏي،
ھلئون موٽي ڳوٺ ڏي!
ساين ٻنين ۾ ھلون،
دونھون شھر ڇڏي،
ھلئون موٽي ڳوٺ ڏي!
دليون جن جون ويڪريون،
تِنين يار! تڏي،
ھلئون موٽي ڳوٺ ڏي!
ھر ڪو ھتڙي اوپرو،
جيڪر پنھنجن ڏي،
ھلئون موٽي ڳوٺ ڏي!
•
ممات موقعو محبوب سان ملڻ جو آ،
وڃڻ جي وقت انھي ڏي سنوارجي ويندس.