ملي اچي يار سان اسر جو، ڊڄي ۽ سھڪي سمھي پئي آ
جئن رات راڻي ڏئي سڳنڌون، صبح جو مھڪي، سمھي پئي آ.
اوھان جي آڏو زبان ۾ ئي، ڪا ڳالھہ اٽڪي سمھي پئي آ،
ڪچيءَ ننڊ مان ڪا ٻارڙي ڄڻ، اٿي ۽ ڦٿڪي سمھي پئي آ.
انڌيري ۾ نا اميدين جي، اسان جون راتيون وڃن ٿيون گذري،
اميد روشن سحر جي ساٿي! بہ ھاڻ سڏڪي سمھي پئي آ.
پکيءَ وانگي ھئي حياتي، ھئي شڪاريءَ جئن مماتي،
لڳو نشانو پکيءَ وانگي، حياتي ڦٿڪي، سمھي پئي آ.
اسان جي ھئي شاعري رقاصا، مگر ٿيا زخمي پير تنھن جا،
انھي جي پيرن ۾ ياد تنھنجيءَ جي ڇير ڇمڪي سمھي پئي آ.
*
جاڙيون ھن ڀينرون
عاشقي ۽ شاعري!
*