مون ھميشہ ئي ڪيو ھي ورد آ،
عشق جو مون آ سبق ان کان سکيو،
درسگاھن جيئن جيڪو فرد آ.
ھيءَ خوشي ڪنھن ٻيٽ وانگي آ پرين!
سمنڊ وانگي چؤطرف ڄڻ درد آ!
چاھہ جي تون باھہ ٻاري ويھجان!
زندگيءَ جي رات ڏاڍي سرد آ!
واس ون جي ووءِ راڻي! تو بنان،
زندگيءَ جو رنگ ٿي ويو زرد آ!
اڄ بہ ھن جي ٿي صدا سڀ کي سڏي،
ھو قبر ۾ جوان جيئرو مرد آ.
مون تہ سينو اڄ بہ چِيري آ ڏٺو،
جاءِ دل جيءَ تي رڳو بس درد آ.