EPILOGUE
پاڻ ڇڏي ھت، ھاڻ ھلون ٿا.
”ڪاڏي آخر پاڻ ھلون ٿا؟“
”ڪانھي مون کي ڄاڻ، ھلون ٿا.“
”دنيا ڪين رھڻ جھڙي آ،“
”بس ڪر منوا! ڄاڻ ھلون ٿا.“
”سڀ کي تنھا اچڻو وڃڻو،
ڪو بہ نہ ڪنھن جي ساڻ، ھلون ٿا.
ڳوٺ بہ ڳاڙھا ريٽي رت سان،
شھر بہ رتو ڇاڻ، ھلون ٿا.
تعريفن ۾ من ُ منجهي ٿو،
ايڏي ڇو واکاڻ؟ ھلون ٿا.
پنھنجي پاران دنيا کي ڏئي،
شعرن جي سرھاڻ، ھلون ٿا.