سرور

شاعري بس اسان جي ملڪيت آ،
سا بہ محبوب جي عنايت آ.

ڇا پڇين ٿو تہ ”شاعري ڇاھي؟“
شاعري، عشق جي وڪالت آ.

سونھن جو گل سڪي، ڇڻي ويندو،
ھيءَ سرءُ جيئن ھاءِ غربت آ!

ھٿ ڏاڍو اٿي نہ ٿو ھن تي،
حسن ۾ ڪيتري تہ طاقت آ!

حسن ھرکي وڃي ٿو پئسي تي،
پيار لئہ ڄار، يار! دولت آ.

حور يا ھوءَ پري نہ آھي ڪا،
ھوءَ مڪمل، حسين عورت آ.

تنھنجي سادي وجود جي پياري!
ڪيڏي سينگار کي ضرورت آ!

آخري وقت ۾ ملي آھي،
ھوءَ سڄي زندگيءَ جي اجرت آ.

سانوري ٿي جدا جڏھن کان آ،
شاعريءَ سان تڏھن کان سنگت آ.

ڪيترو ٿي ڇڪي وٺي دل کي،
سانوري، سانوري جا رنگت آ!

لوڪ آڏو لڪايان محبت کي،
ھيءَ مون سان وڏي مصيبت آ!

ھونءَ مصروف آھيان ڏاڍو،
ھا مگر تنھنجي لاءِ فرصت آ!

سونھن تنھنجيءَ جو ڪين سج لھي،
ڪيڏي معصوم منھنجي حسرت آ!