ڪالھہ ھيو ھي تار،
ڪھڙو منھن مٿي کڻون، ڪونھي لڙڪن – لار،
سنڌو سڪندو ٿو وڃي!
سڪي ساري سنڌ ٿي، ٻنيون، ونيون، ٻار،
سنڌو سڪندو ٿو وڃي!
اڄ ڀي سنڌ جي روح تي، ويرين ڪيا وار،
سنڌو سڪندو ٿو وڃي!
ظالم فاتح ٿي ويا، وري حق جي ھار،
سنڌو سڪندو ٿو وڃي!
(ڪالاباغ ڊيم ٺاھڻ واري اعلان کانپوءِ لکيل)