ٿو زخمي ٿي ڄڻ شعر لکان، پو ڀي ھيءَ راحت ڇا آھي؟
ڪلھہ منھنجي ھئي، اڄ تنھنجي آ، ۽ ھوءَ سڀاڻي ڪنھن جي آ؟
ھر ڪنھن تي بارش جيئن وسي، ھيءَ آخر عورت ڇا آھي؟
دل روز اکيڙي ڦٽ پئي، ھي ماضيءَ لمحن جا ڪيئي،
ٿو خون وھي ۽ شعر ٺھن، ھيءَ آخر عادت ڇا آھي؟
ڪلھہ ڪيئن جدائيءَ جو تنھنجي، طوفان اندر ۾ ھو منھنجي!
پر ھاڻي سو گذري بہ ويو، ھيءَ آخر حالت ڇا آھي؟
جي دور اڳي پو ٿيڻو آ، ۽ تنھا تنھا رھڻو آ،
سڀ چاھہ وساري ڇڏڻو آ، پو ملڻ – عنايت ڇا آھي؟
تون ڪيڏو مون کي چاھين ٿي، پو ڇو ايئن پيار لڪائين ٿي؟
دل ٺاھين ٿي، دل ڊاھين ٿي، ھيءَ تنھنجي چاھت ڇا آھي؟
ٿو اڄ ڀي پنھنجي موليٰ کان، ڪيڏو نہ گهرين ۽ پيٽ ڀرين،
ھي ڀي گهرجي، ھو ڀي گهرجي، ھيءَ آخر حاجت ڇا آھي؟
*