شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

ڪلي ڏس ته ڪيئن ٿي ٽڙي پئي ٽڙي پئي.

ڪلي ڏس ته ڪيئن ٿي ٽڙي پئي ٽڙي پئي.
اٿس شوق ٿئي گل،
گلابي گلابي.
بهارن جي موسم ڪري مست اڙي پئي- هُجي هل رهي گل.
گلن ۾ مگن ٿي هوا ۾ ٿڙي پئي-ٻڌي شور ۽ غل.
مَڌُر آهي خوشبوءِ مغز ۾ چڙهي پئي-بهارن ڪيو مُلهه
ڪلي گل ٿيڻ لاءِ سڀن سان وڙهي پئي-آ بيچين هرپل.
بنا ڀنئور اڳ ئي سڀن کي تڙي پئي-لڳي پئي ڪا مومل.