شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

انداز دل لڳيءَ جو-آ دل جي پار گذريو.

انداز دل لڳيءَ جو-آ دل جي پار گذريو.
اهڙو حسين منظر آ-خوشگوار گذريو.

چرچا ته بيرخيءَ جا-مون ڀي گهڻئي ٻڌا ها،
اهڙو نه پل سڄڻ جو-هِت ناگوار گذريو.

نقش و نگار اهڙو شايد نه هو ڏٺو مون،
صورت حسين ڏسندي هر پل قرار گذريو.

ڀرپور آ جواني-مدهوش ٿيون نگاهون،
اڄ عاشقانه هر پل-آ پُر خمار گذريو.

هڪ حسن ٻيو ادائون-ٽيو ڪُل ڪلام شيرين،
آ مُرڪ ڪافرانه ڄڻ دل تي وار گذريو

آ دلفريب صورت-غافل ڪيو خدا کان،
ناهي نظر جي آڏو-اهڙو نکار گذريو

محبوب دل لڳي ڪئي-مون کان خزان پري وئي،
هر پل حفي آ ڄڻ ڪو-باد و بهار گذريو.