شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

بدن سنگ مرمر-اڇو کير جهڙو

بدن سنگ مرمر-اڇو کير جهڙو
ملائم ملائم.
هلي ڊيل وانگر-جي ڳائي ته هنجهڙو-ملائم ملائم.
پکي ڪونج ساٿي سهيلين سان سهڙو-ملائم ملائم.
ولر سان وڃي ٿي-ڪري ڪين ٽهڙو-ملائم ملائم.
جي ٻولي ته ٻهڪي نهاري ته نينهڙو-ملائم ملائم.
جي پازيب پائي-هُري هانءَ هينئڙو-ملائم ملائم.
چپن سرخ سرخي گلي ۾ آ ڳهڙو-ملائم ملائم.
کلي ٿي ڳلن تي ٿو ڊمپل ٿئي ننڍڙو-ملائم ملائم.
نگاهون نڇاور ڪري ننگ نگڙو-ملائم ملائم.
حفن پيار جو ڏي پلئه پرت پلڙو-ملائم ملائم.