شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

آڪاش ڀي خاموش آ-تون ڀي پري اي دلربا

آڪاش ڀي خاموش آ-تون ڀي پري اي دلربا
آغوش ڀي تو کان سوا-بس ڪرب آ جانِ وفا

محبوب جو نخرو ڏسان جيڪر اچي نروار ٿي
مخمور کي ڀاڪر وجهان جيڪر قبولي التجا

ميهار ۽ فرهاد ڀي مجنون به آ رانجهو پنهل
عاشق ميڙئي دل ڦينڪ ٿئي سڏجن سڀئي ٿا چلولا

پهرين ڪلي پو گل کلي محبن ملي سرشار ٿي
ساڳو قلم لاڳو اسان سان ڀي ڪري ماه لڪا

دل جي لگن بلڪل جلن آهي اگن ساڙي ٿي پئي
دلبر اگر دل ۾ رهي ٺاري ڇڏي آه و فغان

نرمل نجو هر پل سچو آهي-مزو بلڪل حفن
دل ۾ رهو ڪل ٿي رهو اهڙو مزو آهي ڪُجا