شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

حيات مختصر جو حال-يارو ائين ٻڌايوسين.

حيات مختصر جو حال-يارو ائين ٻڌايوسين.
رڳوا حوال دردن جو-هو سارو ائين ٻڌايو سين.

رڳو هئي رات ۽ باقي حصي م درد ها ساقي
ڀُري پئي دل ڏسي اهڙو ڪفارو ائين ٻڌايو سين.

سُتل ها گهور ننڊن ۾-سحر کان پوءِ اُٿي ساٿين
چيو مرڪي ڪرين ها جي اشارو ائين ٻڌايو سين.

اندر جي پيڙ پئي جهوريو-طبعيت ۾ به ناسازي
توانو ڪو نه آيو ٿي-سهارو ائين ٻڌايو سين.

اميدون آسرا شبنم-مٿل آهن مگر ڪڏهن
رُئارِن ٿا ته مارِن ڀي-ٿي آرو ائين ٻڌايو سين.

اگر ادراڪ اٿئي پيارا-ٿي مالڪ جي نهارن ۾
ٿي ويندو جڳ حفي تو لئه-هي نيارو ائين ٻڌايو سين.