سڃاڻ يار قرب کي-سڃاڻ ان مقام کي
هي دل آ قرب جي جڳه-سڃاڻ ان جي دام کي
هميشه حسن بيقرار ٿو ڏسين اي ديدور
سبب ٻڌائي ڪرب جو-ڪو عشق جي امام کي
نگاه نيزو نيهن جو-هڻي قتل ڪري ٿي دل
ترار تيغ تيز تر-قتل ڪري ٿي عام کي
ترار جي آڌار ۾-نگاه جي نهار ۾
فگار دل ۽ جان جو-ڏنل آ ڪم شهام کي
نه عشق کي ڪا پرک آ-ڇا حسن جو مزاج آ
حيا شرم نه مت عقل-نه ڄاڻي احترام کي
سڪون دل وڃي هليو-اگر صنم تون آن پري
ديار دل اٻاڻڪو-سڪائي ٿو بسام کي
نه سمجهه ائين ته شان ٿو-پري رهي وڌي صنم
وڃي ٿي جان جسم مان-لڳي ٿي باه بام کي
مزاج ۾ غرور ۽ غرور ۾ سرور ڏس
امام پر خمار ٿي جهلي ٿو نائي جام کي
هري هري هلي ته وڃ ڪلال کي قريب ٿي
جي مرڪ سان ٿو سرڪ ڏي سلام اهڙي شام کي
ملين ٿو ڄڻ ٽلين ٿو تون-کلين ٿو ڄڻ ملين ٿو تون
سلام تنهنجي ناز کي-مٺا تو خوش خرام کي
تون شوخ جو ته شوق ڏس-باذوق ڀي آ عشق ۾
نهار ۾ ڏتار ڏس-هري سڏي ٿو رام کي
جهان ۾ امام بزم گر صفا عدم هجن
پو ڇا ڪبو جهان کي-جهان جي قِوام کي
حفن تون حسن جو غلام قرب ۾ مدام آن
نه هوش آ نه پوش آ نه پوش ڏين حرام کي.