شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

باک ڦٽي پو اک لڳي-رات سڄي -نه آيو هو

باک ڦٽي پو اک لڳي-رات سڄي -نه آيو هو
واعد وفا به يار ڪيو-جاڳ به ٿي-نه آيو هو

ڪالهه سڀن چيو ته هو ناه وفا-ڪنهن يار ۾
ڪا به خبر نه يار پئي مون سين ملي-نه آيو هو

ماه لڪا سڀن چيو-آه ڪجا-هي مون ڏٺو
ناز ادا سخا نه ٿيو-راه ڏسي نه آيو هو

مون کي لڳو ته ٿا جلن-صبح صبا صنم ڏسي
ماه قمر-اهو ته هو-ساک کڻي -نه آيو هو

قلب چوي ٿو حال دل-يار کي مان-سنڌو چوان
دل ۾ رها مثال ڪر-يار ٻڌي -نه آيو هو

يار سڄڻ نگاه مان قلب اندر پهي ويو
ڄاڻي خدا ڇو ٿيو پري دل ۾ رهي نه آيو هو.