ملان مان نه آهيان نه ڪي يار ساڌو
نه ڪي مان کٽل آن نه ڪي يار واڌو
عجب ئي عجب آ-لڳن ٿي لڳي وئي
هٿن سان هڻي وئي وري يار ماڌو.
طبع انفرادي لڳي ڪا نه ڪنهن سان
مڙي وئي ملڻ کان-ڏسي يار کانڌو.
نه آيو اڳي هو نه هاڻي ڪو ايندو
رهان منتظر ڇو-ڪري ڪير جادو.
نه ڪي سور سهجي نه ڪي پور پئجي
ملي ڪو ملي ڀل-نه تادي نه تادو.
اسان ڀي ڏٺو آ-هنن ڀي ڏٺو آ
نه آ هوڪو بابو نه مان آهيان بابو.
امين آ امن ۾ اچي ويو هميشه
نه ڪي قرب ڪنهن سان رڳو هو ته نازو.
نوافل پڙهي پيو-ته ميلاپ ٿئي ڪو
مگر يار هاڻي-ٿبو ڪين قابو.
نه کائڻ جي عادت-آ ايڏي اسان ۾
نه ڪا چهري چيز آ-نه ڪي حلوه چاٻو.
جهڪيو ڪين ڪنهن ڏي اجايو نه جهڪيو
توڪل جي ترهي-چڙهيو آ ديوانو.
حسد ۾ فسد ۾-رڳو آ آ فسق ۾
جهد آهي وزش ۾ ڳوڙهو خزانو.
نه ڪي گوڙ سهڻا-نه ڪي موڙ سهڻا
چڱو ٿيو جو ٿي ويو-ٻڌان ڇو مان تانو.
ٿو هر هر پياري غصو غم جو پاڻي
وري ڪين پيبو-خراب آ مثانو.
اسان تي رڳو فرض رشتن جو آهي
هتي ڌاريان ڀي-رڳو باڙدانو.
اول هو عجب هو-هينئر ڀي عجب آ
نه ڪي راڳ هُن ۾ نه ڪي سُر نه ڳانو.
ڏٺي ڪائنات آ-اشارن ۾ ساري
نه ظاهر جي ياري نه باطن جو يارو.
نه دولت نه شهرت عياشي به ڪهڙي
رڳو حرص يارو-ڪري ٿو بيگانو.
رڳو آسرن ۾ هلون پيا جهان ۾
عجب هي جهان آ-عجب هي زمانو.
فقط دين دنيا تهان آخرت پو
سڄو هي آ منڍل فقط هڪ فسانو.
نه ڪي حسن ساحل نه ڪي عشق عاقل
نه ڪي عقل عادل-چوي ٿو لکانو.
عزت آ خدا جي-خدا لئه عزت آ
محبت ۽ محنت عزت آهي جانو.
پراڻا پهاڪا پراڻا زمانه
عجب يار هئا ڪي-عجب ڪارخانو.
چوان ٿو ڪيانٿو چڱو پڻ ڪيانٿو
اڪيلو مان ناهيان اندر ۾ ڪو آمون.
هُنن ڇا پئي سمجهو-اسان ڇا پئي سمجهيو
خبر ڪين ڪائي-جتي چئو هلانٿو.
اميدون اجايون وڏا خواب سپنا
نه هُو هو نه هي آ- رڳوا راز راڻو.
اسان جو جياپو آ فلمي ڪريڪٽر
سچي آ ڪهاڻي عجب آ ڊرامون.
سئاها-ڏٺا ڀي-هئا ڇا-الائي
وري غور ڪيڙو-نه سمجهيو اياڻو
حفن ڏينهن هڪڙي فنا تون به ٿيندي
قبر شل هجي تو-ولي آستانو.