شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

ڪلي جڏه گلاب ٿي-گلن جي واس جام ٿي

ڪلي جڏه گلاب ٿي-گلن جي واس جام ٿي
ٿڌي هوا لڳي آ فل-گلن جي خوشبو عام ٿي

فضا ۾ محو ذوق ٿي-گهمن پيا حسن جا ڌڻي
بهار پر خمار ۾-سرور ۾ آ شام ٿي

ڪلال شوق ڀي عجيب چيز آ يا موج آ
هلي به ٿو تري به ٿو گهري به ٿو خيام ٿي

سليقو هو ڪٿيي نه ڪو-جتي نه حسن عشق هو
عجب سليقي ٿا رهن-زماني جا غلام ٿي

اگر سليقو عشق جو-اسان ڏسي وٺون ڪٿي
اهو ئي ڪم اسان ڪيون-جي حسن چئي امام ٿي

هجوم ۾ حجاب ڪو-سرور ۾ شباب ڪو
لڳي ٿو ڪو آ باخبر-ڏسين اگر عوام ٿي

اهو ڪرم اسان تي آ-بهار ڀي اسان ڏي آ
گهڻائي ديس پيا سڪن-ملي بهار انعام ٿي

عوام ناس آ گهڻو-بهار جي به موسم آ
ڏسو ته هر حسين رخ هلي پيو ڪيئن اڏام ٿي

گرم هوا ڪٿي نه آ-نرم فضا هلي ٿي پئي
تراوتن جي طرب ۾-بهار اهتمام ٿي

هري هري پئي رات ٿئي-تون رات جو سمان ته ڏس
وڃي ٿي نيرگي ختم ٿي روشني جي نام ٿي

عجب نمود شام جو-عجب نمود رات جو
عجب بدل آ وقت جو-آ ڪير ڪنهنجي سام ٿي

مون اوچتو مٿي ڏٺو-ستارا ها ٻي روشني
نگاه ترورا پئي ٿئي-مزو وٺو تمام ٿي

حفن تو هن حيات ۾-بهار کي ڏٺو آ ڪيئن
بهار ڏي پيام پئي-ملو ته من مدام ٿي.