شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

نه سرڪ جي پيڻ سندو-هِتي ڪو اهتمام هو

نه سرڪ جي پيڻ سندو-هِتي ڪو اهتمام هو
رُخ حسين يار کي ڏسڻ هتي حرام هو

نه سرت جي ڪا سُرت هئي-نه ڪِرت ڪا ئي تُرت هئي
نه دين جي خبر هين-رڳو سندن قيام هو

نڀاڳا سڀ پگهار تي-پڄاري دين جا هيا
نه سرڪ جي نه مرڪ جي-ته مڌ هئي نه جام هو

جڏه ڏٺم عجب لڳو صنم صفا حجاب ۾
نه حسن جو قدر هيو-جي مال هو ته خام هو

وڏو جهان هو هتي-موالي حسن جا هيا
جڏه هتي اچي ڏٺم-جو شهر هو سو عام هو

ثنا هتي ٻڌي هيم-فنا هتي اچي ڏٺم
خفا ته دل صفا ٿيم-نه ڪنهنجو ڪوئي دام هو

جوان پيرسن هتي-ڪڏن ته راند پيا سڀئي
بلور پيا کلي کڻن-انهن سان گڏ ڪلام هو

رڳو مون ريش هئي ڏٺي نه نور هو نه پور هو
خدا جو ڪو خيال ڇا-نه خيال ۾ ڪو رام هو

حسين مون ڏٺا هتي-غريب سڀ ها گوڏ ۾
نه هو ڪو صاف گلبدن-نه صاف ڪو تمام هو

ٺرو وٺي وريو هتي-نرو کڻي لڳو اچي
سٺو هجي برو هجي-اهو ڪمام جام هو

نه مئي سندو ميخانو هو-نه مسجدي ڪانيل هئي
نه چرچ هو مندر نه هو-نه دين جو امام هو

نه انتظام يار هو-نه هڪم جي ڪا پيروي
مون کي لڳو ته جهنگ هو-نه شهر جو ڪو نام هو

اڃا ته ارتقا اٿئي-هزار سال پوئتي
هريف ارتقا جا ٻئي-وڏيرو يا که ڄام هو

امير بادشاه ڪل هريف ارتقا سڀئي
مُلو پنڊت پادري-انهن سان گڏ عوام هو

حفيظ عمر وئي ڳري-دوا نه آ درد جي
مٿي جي سور لاءِ ڀي-نه ڪنهن ڏي ڪو ئي بام هو