شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

بهارُن جي مد ۾-هجن شل بهارون

بهارُن جي مد ۾-هجن شل بهارون
هُجن مور ماڻا.
ٽڙن ڳل ڳاڙها.
هُجن حسن واران-ٻيون نرمل نهارون-هُجن مور ماڻا.
جهلي جهول جهومن-جهومائن جهنارون-هُجن مور ماڻا.
ڀڄايو آ بوندن ۽ لڳڙن جون لاڙون-هُجن مور ماڻا.
صفا مست مکڙيون کنبن جو کُلارون-هُجن مور ماڻا.
وڻن شو و غل سان هي قربي قطارون-هُجن مور ماڻا.
محبت جي مستي جوانيءَ جون جاڙون-هُجن مور ماڻا.
پريمين پُڄايون پرن جو پچارون-هُجن مور ماڻا.
لڪي ڏس ته ڇوريون لڳن پيون خُماريون-هُجن مور ماڻا.
خوشيءَ جو کِلڻ ۽ آ ٽهڪن ٽڪارون-هُجن مور ماڻا.
ڏسو ڊيل ڊوڙون ڏسو مور آرون-هُجن مور ماڻا.