وڃ نه ڇڏي ديار دل باد صبا وري لڳي
اچ ته ملي قرار دل-دل ٿو بنا چري لڳي
ناه خبر حيات جي-غور و فڪر ڪرين اگر
وقت ڪڍي وصال ڪر-دوري صفا ڳري لڳي
ابري ڪرم ڀلي وسي گل ۽ ڪلي ڀلي ٽڙن
دل جو صحن بهار ٿيو باد چمن ٺري لڳي.
قرب جوار ۾ رهي جور جفا نه ڪر سجن
يار وفا ڪرين ها گر-تنهنجي جفا بري لڳي.
آءَ گلي لڳي ته مل-دل جو چمن آباد ڪر
ڇا هي رکيو جهان ۾ تنهنجي لڳن ٻري لڳي
نيهن نشو بهار سان-جوت جلائي ٿو ڀلي
نيهن خمار قلب آ-بات دَهن کري لڳي
جان جگر بهار ٿي باغ حفن آباد رک
آئين وري ته پيار جي خالي نيا ڀري لڳي.