شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

قربان تنهنجي سر تان-سر ساه ٿيو ته ڇا ٿيو.

قربان تنهنجي سر تان-سر ساه ٿيو ته ڇا ٿيو.
تنهنجي ڪري زمانو-بدخواه ٿيو ته ڇا ٿيو.

دنيا جي سمنڊ ۾ ڏس-هر ڪنهن جو جوڙ آهي،
منهنجو تون جوڙ آهين-ڪو باه ٿيو ته ڇا ٿيو

واعدا وفا ڪيا ٿئون-هن پيار جي جهان ۾،
هن راز کان جي ڪو ڀي-آگاه ٿيو ته ڇا ٿيو

ڪيئن عشق ۾ کپي ويا-ڪئين عشق ۾ رچي ويا،
عاشق کي هوش ڪهڙو-گمراه ٿيو ته ڇا ٿيو.

بيحد حسين آهين-ڀڳوان جهڙو سهڻو،
تنهنجي مقابلي ۾ جي ماه ٿيو ته ڇا ٿيو.

دنيا ۾ جو رهي ٿو-آ مبتلائي الفت،
الفت خلاف جيڪر-آراه ٿيو ته ڇا ٿيو.

الفت نفي نه آهي-الفت آ ڪم خدا جو،
مدهوش قرب ۾ ڪو-بيراه ٿيو ته ڇا ٿيو.

دنيا آ مئي جو نالو-هيءَ عشق مان جُري آ،
بدبخت عشق بن ڪو-جي شاه ٿيو ته ڇا ٿيو.

هِن هُن سان ٺاهه ڪهڙو-محبوب جي رضابن
محبوب جي رضابن-ڪو ٺاه ٿيو ته ڇا ٿيو.

پرواه ڪا سڪندر-مون کي حفيظ ناهي
جيڪر جهان جو ساري-مفتاح ٿيو ته ڇا ٿيو.