شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

ڪيو علم اخلاق تهذيب حاصل

ڪيو علم اخلاق تهذيب حاصل
ڪڏهن ڀي نه رهجو بنا علم جاهل

چون ٿا ته انسان اڳي جا ڀلا هئا
وفادار اهڙا جو هڪ ٻئي لئه بادل

اگر فيصلو ٿيو ته آ اچين وڃڻو
آ قابل ٿي ورڻو ڪبا حل مسائل

وڃي ٿو نه موٽي اچي ٿو اگر ڪو
نه آ چين ۾ چين جو ڪوئي حل

سوين بزدل آهن ڀڄي ٿا وڃن جي
سڄي زندگي جو جلائن ٿا فائل

هزارين ته اهڙا ٻڌا مون به آهن
نه ويڻ ۽ وطن جي رڳو ڳالهه باطل

حياتي آ ٿوري مگر خواب اوچا
هتي وائڙا سڀ لڳن ٿا مون پاگل

هي ڪارو هتي ئي لڳي خوبصورت
هُتي ڇا به هوندو مگر هوندو سانول

حفن علم آهي ته همت جوان آ
مسائل جي آڏو رهو منهن مقابل