شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

منصف رڳو دعوا ۾ آ-عادل ڪڏه انصاف ٿيو

منصف رڳو دعوا ۾ آ-عادل ڪڏه انصاف ٿيو
مظلوم اڄ قربان ٿيو-مجرم کي اڄ سڀ معاف ٿيو

طاقت اها فرعون جي-شيطان جي بلڪل ڏسو
گردن جهڪيو مقبول ٿيو-ورنه اتي ئي صاف ٿيو

قبرون هتي هرجا ڏسو-ڪي مقبرا شاهن سندا
ڪي بادشا ڪي ٻيا ولي-مفلس منجهن اوقاف ٿيو

عربا سندي هر ٽيڪس کي امرا هتي کايو وڃن
فقرا هميشه جيل ۾ شرفا جو ڪل اصراف ٿيو

جيڪي هتي پنڌ پيا هلون تن ڏي مڪان ناهي زمين
غربا سڀئي ننڍڙا اٿئي سي هيٺ دُن جو ناف ٿيو

سارو جهان ڏس غور سان سڀ بادشا سڏجن سدا
مرشد سندن شيطان آ، ان جو حڪم او صاف ٿيو

مخدوم هت مرشد بنيا پيرن وري سنڌڙي لٽي
جنهن کي جتان جهٽ پيو لڳي آهي اهو الطاف ٿيو

ماروئڙن ڏوٿيئڙن کي پيٽ لئه ڳڀڙو کپي،
ٿر کي سمر جيڪو مليو-سرڪار لئه اسراف ٿيو.

جاهل هتي قاتل هتي ظالم هتي فاسق هتي
بلڪل اهي ئي ٿا چون اهڙا هتي اشراف ٿيو

ڪنهن سان ڪندين ڪهڙين ڪندين جا باه ٿي دل ۾ دکي
هر ڪو حفن ورتل اٿئي-جو زهر هو سو ٻاڦ ٿيو.