شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

نه يار آ نه خمار آ-نه جام ۾ ڪو نشو

نه يار آ نه خمار آ-نه جام ۾ ڪو نشو
نه پيار آ نه قرار آ-نه قلب ۾ ڪو مزو

بهار اڄ ته خزائن-جي ور نه چڙهي وڃي
بخار جلد لهي ڇو-نٿو علاج ڪيو

نه چين هو نه سڪو آ-قرار ڇا ته چوان
اچي ته پو ئي قرار آ-ديار يار وڃو

نگاه مان ته لڳو پئي-آ پيار ۽ نشو ڀي
دوا اِها ته آ بلڪل-رڳو شفا آڻجو

صنم ڪٿي به هجي يا پري جتي به هجي،
لڪي وڃي ته به ڇا ٿيو-مري تلاش ڪجو

حفن هي عشق آهي ڪُل-نگاه پرت نشو،
جو يار پيار قرار آ-سو يار آه سچو.