شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

يار اچي حال احوال ۾ غمخوار ٿي

يار اچي حال احوال ۾ غمخوار ٿي
ڪنهنجي ته تون ڍال ٿي ڪنهن جو ته حبدار ٿي

ڏس ته سهي يار تون ٻڌ ته اچي حال دل
پاڻ ڪهي يار اچ قلب منا سار ٿي

عشق فنا ڪين ٿيو-حسن بقا ڪين ٿيو
اعراف بي دين ٿيو-آه عجب مار ٿي

واڳ جهلي راه ٿي چوڏهين جو ماه ٿي
بره منجهان باه ٿي عشق بقادار ٿي

حسن جو هيراڪ ٿي عشق جو تيراڪ ٿي
راڳ پي تون پاڪ ٿي نيهن ۾ نروار ٿي

نينهن کي نروار ڪر-قرب سندي ڪار ڪر
دين نه تون ڌار ڪر عشق جو حبدار ٿي

خام منجهان خاص ٿي-آس وندن آس ٿي
يار لئه تون ماس ٿي عام حفن يار ٿي.