شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

گلزار ٿي گلشن سڄو-تو لئه کِلي شل راس ٿئي

گلزار ٿي گلشن سڄو-تو لئه کِلي شل راس ٿئي
دل سان دعا آ مهربان پوري تو هر هڪ آس ٿئي

تا زندگي ٽڙندو رهين-ڪو غم نه ٿو ويجهو اچي
جيڪي ڏسين سهڻو ڏسين-هر غم فنا ۽ ناس ٿئي

رشتا هتي جا مطلبي-رت جا ڦڙا چوسڻ لڳا
تن کان ٽري بهتر ڪيئي-شل تن کي ڪو احساس ٿئي

آهين جتي اُت دين جو-ڪو معاملو ناهي سڌو
ايمان شل سالم هجيئي-اهڙو نه ڪو تو لاس ٿئي

تنهنجا هڙئي ڏکڙا سڙن-شل باه ۾ چلڪي وڃن
آڪاش شل راضي هجئي-هر چين تنهنجي پاس ٿئي

اخلاق ۽ ڪردار سڀ-تنهنجي ذهانت ۽ عمل
تنهنجي سخا سيرت صفا-هر ڪنهن لئه بهتر واس ٿئي

تنهنجو نطق علم و هنر-ٿي گامزن شهرت وئي
هر عام جي ڪم ۾ اچي-سر جي سڄي ۽ خاص ٿئي

هر هر دعا گهرندو رهي-شل شان تنهنجو پيو وڌي
تنهنجي ادا هر ڪنهن وڻي-تو کي نه ڪنهن جي تاس ٿئي