شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

تبسم ۾ تائي نگاهون ملائي

تبسم ۾ تائي نگاهون ملائي
ويو يار رمزن ۾ مون کي رلائي

ادا تي فدا ٿئي ڏسي ٿو عدم ٿئي
اهو آ ته ڇاهي اي ساحر ٻڌائي

نگاهون نشاهن ۽ نخرا نوان هن
وري لوڏ مرڳو ٿي سرڙو وڃائي

اچي پيو ته مرڪي وڃي ٿو ته ڪرڪي
ڪندو ڪير مَهلون صنم کان سوائي

وڻي ٿو اسان کي-اسان ڀي وڻون ٿا
لڳي ٿو ته دل جي لڳن پئي هلائي

ڪري ياد ٿو هو-ٺري انگ انگ ٿو
هلي ٿو اچي دل جي دنيا سجائي

سفر تي وڃي ٿو-صفا يار ٿورو
مگر جسم جان کي ڇڏي ٿو هِلائي

رڳو انتظار آ-اِجهو ٿو اچي هو
نگاهون درن تي ويٺا هون لڳائي

اڃا يارُ هُتڙي- هتي ڪين ايندو
ڪنهين مت جي موڙهي-ڇڏيو آ منجهائي

جڏه مور وانگر هٺيلو هلي ٿو
دعائون گهرن ٿا ته نظرون ملائي

عجب موج مڻيان اکين ۾ سمايل
سمائي سماُيس ڏٺم جو چتائي

حفن ڀل حسينن جي ڪر انتظاري
انهن کان سوا پل ٿو هر ڪو ستائي.