اسان کان ڇو رهين ٿو تون پري پري.
لڪي اچين وري وڃين هري هري.
لڳي ٿو مون خبر اٿئي ته يار ڪو
تڪي ٿو راه هر گهڙي ذري ذري
ڏسين به ٿو کلين به ٿو ملين نٿو
هتي اڱڻ تون پير اچ ڀري ڀري
يقين ٿم ته ايندين تون خوشي خوشي
تڏهن ته منتظر پئي دل ٺري ٺري
وسارجان نه خُوبرو خُمار ۾
تون حُسن جي سنڀال خود ڪري ڪري
سدا تون حُسنَ جي نشي ۾ ٿو رهين
هي بره يار جي نه دل چري چري
جهان ۾ جنم وٺي پو ٿو چوي
تو کان سوا منهنجي نٿي سري سري
اي حسن ٻڌ خيال ڪر ٿي عشق جي
اکن ۾ منهنجي جوت ٿي ٻري ٻري
متان فخر تون سونهن تي ڪري اها
ڦلي ڦولي ٿي عشق ۾ هري هري
غُرور ڪر ضرور ڪر حضور تون
مگر تون عشق کان نه ره پري پري
اي خوبرو آ روبرو حفيظ ڏي
سوا تو دلربا نٿي سري سري.