محبوب کي ويجهو اچي-سرهو پسي پُر نور ٿيو
ڪو رنگ ۾ رنگجي ويو-ڪو ترت ئي تندور ٿيو
مون ڀي اهو رنگڙو ڏٺو-حيرت زده ماحول هو
هر هڪ نظر مرڪوز هئي-هر ڪو صفا مسحور هو
مهمان ٿي آيو جڏه-محبوب هو منهنجي اڱڻ
ڇا انڪساري هئي تڏه-محبوب ڄڻ محصور ٿيو
دنيا ته هڪ آڙاه آ-پرکڻ هتي آسان نه هو
بازار لا محدود آ-ڳولڻ هِتي اک پور ٿيو
هڪ حسن ٻيو انداز ٿيو مرڪڻ وري هو نيم ڪُش
دلڙي سندو بسمل ٿيڻ-گهري نظر جو گُهور ٿيو
مون ڀي سوين هت حسن جا پاڇا ڏٺا ڄڻ نانگ ها
مجبور کي هر پل ڪکڻ لئه حسن هي معمور ٿيو
گهري نظر جا مون وڌي محبوب ۾ ڳوليم وفا
مون کي لڳو تعريف لئه آهي صنم مشهور ٿيو
ناز و ادا کان ٿي متاثر يار کي چنبڙي پوڻ
آغوش ۾ مرڪي ڪرڻ محبوب کي منظور ٿيو
ارض و سمان تارن ستارن سان جڙيل آ پُرڪشش
ڪو ديير سان چمڪيو وري جلدي نظر کان دور ٿيو
آهي خدائي خوبتر-هن ۾ مڻيا انمول ٿئي،
توري لڪي موتي ڏسو-خوشبو وٺو مسرور ٿيو.
جي حسن ۾ مدهوش ٿين-پو يار کي پرکي به ڏس،
آ پيار جو پياسي صنم يا مال لئه مجبور ٿيو.
دنيا عياشي جو محل آ اِن نظر ڏسجي اگر،
ڀل عيش ڪيو پر باش ٿيو-پر يار پو مفرور ٿيو.
عاشق سڏائين ٿو حفن-ڀڄ عيش کان بلڪل پري،
مزڙو وٺو ڀل عشق جو-عاشق سچا منصور ٿيو.