شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

ڪاهلو اُٿو متان ڪاروان هليو وڃي.

ڪاهلو اُٿو متان ڪاروان هليو وڃي.
جاهلان ڏسي متان رهنما هليو وڃي.

بارها چيو هو مون هي چمن سنواريو
باغبان ڦٽل ڏسي گلستان هليو وڃي

آ حيات مختصر غور ڪو ڪري ڏسو
اڄ سڀان خلوص دل مهربان هليو وڃي

يار آ سچو مگر-بار پيو کڻي سڄو،
حالتون ڏسي پو ٿي بدگمان هليو وڃي.

يار آ اڃا اُتي-رونقن جي درميان،
بخت بي نيا ڏسي بادبان هليو وڃي.

آس تون ڇڏين متان حاصلات ڪرڻي آ،
مهربان پو ڀلي-پيار مان هليو وڃي

صاحبو حقيقت آ-آهي جو حفن چيو،
قلب سان سجائي هي آشيان هليو وڃي.