شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

وفا ڇا ڪيم جفا ٿي ملي-هي قلب ڀلا ٻيو ڇا چوندو

وفا ڇا ڪيم جفا ٿي ملي-هي قلب ڀلا ٻيو ڇا چوندو
خطا نه ڪيم سزا ٿي ملي-هي قلب ڀلا ٻيو ڇا چوندو

مون دل ته ڏني-آ ڏاڍي رُني-تو کان نه پُني-جوڳنڍ ڪني
ڇڏين ها ڇني-اي دل جا ڌني-هيءَ قلب ڀلا ٻيو ڇا چوندو

هي ملڪ ڇڏي نه وڃ تون لڏي هي دل ٿي سڏي آ روح گڏي
هي محل اڏي تون اچ ته سهي هي قلب ڀلا ٻيو ڇا چوندو

آ عمر ساقي رهي نه باقي-چڪايا چاقي هي چاق خاڪي
حياتي قطعي نه آه گهڻي-هي قلب ڀلا ٻيو ڇا چوندو

ڏسي مون عمر ڪڇي ئي نٿو-گهمڻ ٿو وڃي ۽ پڇي ئي نٿو
چوي به نٿو آ منهنجي وهي-هي قلب ڀلا ٻيو ڇا چوندو

صبوح صبا-رجوع رضا-فروغ وفا ٿي دارون دوا
سخا جي ڪرين عطائ ٿئي چڱي-هي قلب ڀلا ٻيو ڇا چوندو

صبائي سحر-وفائي مهر-سخائي سمر-عطائي بحر
شفا ٿي اگر ڪرين ٿو اچي- هي قلب ڀلا ٻيو ڇا چوندو

نه حڪمت ٿا رکن عملي نڪي ادراڪ آ ڪاتن
ٽرائي جو ڪو به هيرو نٿي-هي قلب ڀلا ٻيو ڇا چوندو

سپاه جو تون ته سالار آن-جهاد جو گُڻ-رکين ٿو چڱو
ٿو آسري ۾ رهي ٿو حفي-هي قلب ڀلا ٻيو ڇا چوندو