وڃين محب کي تون ٻڌائي پيامي-
تنهنجي عشق ۾ دل ڀري پئي سلامي
جڏهن کان ڏٺم تو کي بزم سخن ۾-
تڏهن کان ڦٽي ننڊ ٿي بي آرامي
جي تو ٻول ٻوليا سهيلين جي ڪٺ ۾-
تنين سحر دل تي ڪيو آ بي دامي
چيو ڪنهن سخن بن آ محبوب ڪهڙو-
نه رمزو نه غمزو نڪي خوش ڪلامي
ڪري ناز نخرا نوازين ٿو عاشق-
لڳي ٿو هي انداز تنهنجو عوامي
جڏهن زلف ڪرلي هٽائين ٿو رخ تان-
چوي دل پئي تنهنجي ڪيان مان غلامي
نهارين پيو ترڇي نظر سان جڏهن تون-
لڳي پيو ته تنهنجون اکيون هن بدامي
ملڻ مان گهران ۽ هجين تون به راضي-
ملڻ جي خوشي ۾ وڃي دل وسامي
نگاهن ۾ تنهنجي ڏٺم پُر هئي مڌرا-
ڏسڻ ساڻ سڪتو ٿيو طاري دوامي
فضيلت ڀريو يار آهي ٻڌو ٿم-
عقل ۽ فهم جي نه ٿس ڪائي خامي
محبت مقدس امانت آ يارو-
حفيظ آ يقينن محبت جو سامي.