شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

جوان جوڀن جياريو جيءَ جلائي جوت اکڙن ۾

جوان جوڀن جياريو جيءَ جلائي جوت اکڙن ۾
اچي اوري صفا سوري-اچي ويٺو آ ٻکڙن ۾

مفادن جون جنگون جاري-مگر دل کي سڪون گهرجي
صبوح من صفا سهڻي اُڀاري موج انگڙن ۾

جلي آ جوت الفت جي-اها ٻاري ته رکڻي آ
شمع وانگي ڪجان روشن جلائي تيل ڏيئڙن ۾

اهو ڪهڙو عمل آهي چون مردار ٿا جنهن کي
محبت سان آ ميرو من هلي پاڳل جي ڪپڙن ۾

عجيبن جو اچڻ اهڙو-نواڻ آ نيهن ۾ نازڪ
ڀري ڀاڪر وڌائين ائين آ جيئن معشوق مجرن ۾

نشانو جا بجا آهي-محبت پڻ امر آهي
پُڳو الفت جي محفل ۾-پُڳو محبوبي گلڙن ۾

قفس جي قيد جو قائل-ڪري ٿو قلب کي قابو
اهي جي فاصله آهن اهي آهن ئي پلڪن ۾

مراسم مير محفل جا ملائِم ها مها مخمل
يقينن برقرار آهي پرين جي پرت پنبڻ ۾

محبت کي محبت ۾-سڃاڻي پو محبت چئو
اها انمول چيز آهي-رهي ٿي جيڪا دلين ۾

محبت پاڪ جذبو آ-هدون هن جون ڪٿي ناهن
محبت با تقالب آ-هلي ٿي قريبي لهرن ۾

هوائون هت گرم آهن جهان جو هي جهيز آهن
سنڀالي خود کي هلڻو آ-محبت جي ئي پردن ۾

اگر سنياسي الفت جو-رهڻ چاهين ٿو اي مانجهي
محبت سان جا جڙيل آ-کڻي وٺ ٻوٽي جبلن ۾

حفن مون بار ها سوچو-سڪون ڪهڙي هنڌان ملندو
محبت ئي سڪون آهي-مزو ناهي ڪو جهڳڙن ۾.