شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

وڃ پيامي دلبربا ڏي-چئو وسين ٿو ساه ۾.

وڃ پيامي دلبربا ڏي-چئو وسين ٿو ساه ۾.
ڏج سنيهو جڳ چوي-تو ڪاڻ چريو چاه ۾.

ڪا به صورت هن جهان ۾ ڪا نه ٿي مون کي وڻي
اچ ملي وچ يار جاني-ساهه پئيم ساه ۾

ڪاٺ قد سان يار جو هي ناز ڏس انداز ڏس
نقش نرمل ناهي ڪو ئي چوڏيهن جي ماه ۾

ڇا نگاهن ۾ تبسم ۽ ادائن ۾ حيا
مرڪ ويتر باه ٻاري-عشق جي آڙاه ۾

دل جي دنيا صاحبان کي با ادب ٿي چئو حفي،
منتظر ديدار جي لئه بيٺو آهي راه ۾.