محبوب گل گلاب چوان يا که گلبدن
سارو جهان آه صفا سونهن تي مگن
مخمور ڇا نگاه کڻي ٿو خمار مان-
مدهوش ٿو ڪرين تون سڀن کي اي جانِ من
گلزار هن چمن ۾ بهارون رهن سدا-
جيڪر خزان لڳائي به گلشن ۾ ڇو اگن
گلزار گلستان ۾ بهارون هُجن سدا-
سرسبز رک چمن کي سجا باغبان من
خاموش ٿو رهي ته ادب جي آ انتها-
چوري جي چپ چوي ته ڪو آواز ڪن ٻڌن
ڀڳوان ڪا به کوٽ رکي ناهي يار ۾-
اوصاف يار جا ته صفا جام آ جمن
خلوت هجي خمار هجي موج ڀل هجي-
مهجور جي وصال لئه سارون هي سارجن
وارن کي ائين نه ڇوڙ متان ڪو ڏسي نه ٻيو-
جي ٿا ڏسن نظارو سي سڀ واه واه ڪن
ترڇي نظر جي رمز کي سمجهي ڪو پارکو-
ورنه ته خام خيال ۾ عاشق ٿاخوش رهن
دنيا جو ڏس مذاق ڏنگائي روان دوان-
اهڙي وري آ اُبتي جو ٻرڙي سان ٻار ڪن.