شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

نشو چڙهيو آ نيهن جو قرار آ خمار ۾.

نشو چڙهيو آ نيهن جو قرار آ خمار ۾.
هي قلب بي قرار هو مگر آ اڄ قرار ۾.

خيال ۾ ۽ خواب ۾ رڳو هو دلربا حسين
نه ننڊ هئي نه چين هو نه هو مزو بهار ۾.

اڃا ته اڳڀرو نه يار جو آ سلسلو وڌيو
رهي جو روبرو صفا ٿو قرب ۾ جوار ۾.

وفا جفا جو ذڪر پيو ٻڌان اصل کان يار مان
اهو ٻڌائي آهي ڇا اثر اٿن ڪو پيار ۾.

وڻي ٿو هُو لڳي ٿو مون اسان جي دل آ وئي لڳي
مگر اڃا اچي نٿو هو عشق جي بازار ۾.

آ دل لڳي ته قربتون هميشه لئه جوان رهن
حفيظ ڀل سدا رهن سي دل سندي ديار ۾.