شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

اچي محب اوري چمي ڏي ڳلن تي-

اچي محب اوري چمي ڏي ڳلن تي-
چپن کي جي چوري چمي ڏي چپن تي.

نظر نيهن نرمل نهاري نشي سان-
گلي سان لڳائي چمي ڏي اکن تي.

ڪري قرب قربي کلي ٿو خوشي مان-
تون ويجهو ٿي ان کي چمي ڏي ڏندن تي.

ملائم هي هٿڙا جهلي ڏس حفي جا-
اکن تي رکي پو چمي ڏي هٿن تي.

پرين پير پيارا پدم جي پسائي-
چمي ڏي انهن کي ۽ ان جي پٻن تي.

جي خنده جبين ڏس ٽڙي پيو ٺري پيو-
مٿي تي چمي ڏي ۽ ان جي حصن تي.

جي ارڏو جهڪي ٿو جهڪائي ٿو ڪنڌڙو-
چمي ڏي تون ڪياڙي ۽ ان جي ڪپن تي.


جي آغوش ۾ ٿي ٿو شرمائي هر هر-
چمي ڏي سجن کي پو سيني سجن تي.

بدن جي جي خوشبو ڪري محو هر هر-
ڀلي پو چمي ڏي تون چاندي بدن تي.

جي محبوب سائين اچي ٿو بغل ۾-
چمي ڏي بغل تي پو هڙني هنڌن تي.

ملي مطمئن ٿي ٽڙي ٿو جي خرمي-
چمي ڏي اُتي هن کي جذبن نون تي.

حفن تنهنجو اعليٰ ترين آ تخيل-
محور آ جنهن جو-چمڻ جي وزن تي.