شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

رُسڻ وارا رُسين ڇو ٿو-رُسامون ڇڏ گلي سان مِل

رُسڻ وارا رُسين ڇو ٿو-رُسامون ڇڏ گلي سان مِل
پَراهون ٿي ٺهين ٿو ڇا-پراون سان نه ائين تون کِل

هتي ڪيئن ڏس ٺرن ٿا پيا-جدا تو کي ڏسي مون کان
اهو جي مهربان سمجهين-پري تنهنجو هجڻ آ ڀُل

محبت ڪا نه سمجهين ڪن-جنين سمجهي وفا ٿي ويا
فنا خود ٿي بقا ٿي ويا سچائي جو اهو آ ڦل

محبت ناهي بازاري وکر-جنهن کي خريدي ڪو
انعام آ خوش نصيبن جو-ملي ٿو دل جو اهڙو گل

تنهنجي دل منهنجي پهلوءَ ۾-ڪڏهوڪو يار ڌڙڪي پئي
توجه ڏي ته ڌڙڪن ۾-رڳو تنهنجو ئي آهي هُل

روايت ۽ روين کي نٿو سمجهي ته ڇا ٿي پيو
اشارن ۾ ٿا سمجهايون محبت ۾ آدل ڦاٿل

هتي هڪ راز کي کولي-ٻڌائي يار اڄ مون کي
پري مون کان رهين ڇو ٿو سندم دل تنهنجي آ منزل

ڇڏي ڏي منفي ماڻهن کي-نفي جي سوچ دل مان ڪڍ
خبرداري انهن کان رک-اهي الفت سندا قاتل

ڪتابن کي پڙهو کولي-زماني کي ڏسو رولي
محبت ڇاهي سمجهي وٺ-اگر دلبر آهين قابل

رڳو سمجهڻ ته هو منڪر-مڃي ئي ڪين ٿو منهنجي
اهو سمجهڻ ڪفر آهي- محبت ۾ غلط هر پل

حفن تو ڀي گذاري آ عمر سورن ۽ پورن ۾
سچي محبوب جي مرضي محبت جو ئي آهي حل.