شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

سينو صحن دل جو چمن روشن نه ٿيو ڪجهه ڀي نه ٿيو.

سينو صحن دل جو چمن روشن نه ٿيو ڪجهه ڀي نه ٿيو.
محبوب جي گلفام دل-گلشن نه ٿيو ڪجهه ڀي نه ٿيو.

مدهوش جي محبوب ٿئي-پو حال دل پو مال تن،
آغوش ۾ پو گلبدن-تن من نه ٿيو ڪجهه ڀي نه ٿيو

ڪا دل ٽٽي ڪا اک رُني عاشق مدامي منتظر،
دلبر اگر عاشق سندي ڌڙڪن نه ٿيو ڪجهه ڀي نه ٿيو

ڌڙڪن ٻڌي-لڙڪن ڏسي محبوب پو مرڪي چيو،
ان جو اثر محبوب جي جذبن نه ٿيو ڪجهه ڀي نه ٿيو

عرصو لڳو ڏاڍو وڏو-منهنجو ٿيڻ ۾ يار کي،
من منتظر دُوري ۾ گر برهن نه ٿيو ڪجهه ڀي نه ٿيو

مدهوش مان ٿيندس ڪڏه-پرباش هو ٿيندو ڪڏه،
من جو لڳن ٿيندو ڪڏه-هو من نه ٿيو ڪجهه ڀي نه ٿيو

عاشق حفن آ منتظر-معشوق جي آ تاڙ ۾،
بن دلربا ڄڻ دربدر-درشن نه ٿيو ڪجهه ڀي نه ٿيو