ناز پرور يار منهنجو نيهن سان نروار ٿيو
قرب ۾ قابو ڪري هن دل سندو مهندار ٿيو
آستاني ۾ اڪيلائي ڏنگيو پئي بارها
اوچتو محبوب جو مون ڏي اچڻ غمٽار ٿيو
جابجا محبوب بن هر ڪم هِتي آهي مئل
قيد ٿو هر پل لڳي جي دور آ غمخوار ٿيو
ڪائنات آ مشغلو هر رنگ ۾ رنگين مگر
ڪا نه ٿي سڀ سان لڳي هر ڪو هتي بس بار ٿيو
ڪير ٿو يارو چوي آهي طبعيت خشڪ مون
قرب مون جنهن کي ڏنو سو قرب مان ٽمٽار ٿيو
عشق ۾ غلطان ٿيو سو-هوش ۾ آيو نه پو،
يار جي ديداربن هر پل صفا بيڪار ٿيو.
غور مون ڏاڍو ڪيو پر سمجهه ۾ آيو اِهو،
يار جي ميلاپ بن آڇين منهنجو ڌار ٿيو.
آ عجب هي فارمولا-چين ۽ بي چين جو
يار جو جي وصل ٿيو پو چين ڄڻ دلٺار ٿيو
آ نشاني يار جي نخرا نوان ۽ ناز پڻ
پيار ۾ ويجهو اچي پو-پيار جو سينگار ٿيو.
بادشاهي حڪم راني-رعيتي آ معاملو،
عشق پڻ آ بادشاه جو دل سندو سرڪار ٿيو.
قرب داري عجز واري آ اهو شيوه دلي،
قرب ۾ قابو ڪري جو يار سو دلدار ٿيو.
عاشقن جي دل هميشه سونهن وارن جو آ گهر،
سونهن وارا جي مڃن ٿا-نيهن جو اظهار ٿيو.
اي حفن تون عاشق آهين نيهن کي محسوس ڪر،
سونهن ڏس هن نيهن ۾ ڄڻ سونهن جو ديدار ٿيو.