شاعري

دَمِ ديدار مي رقصم

”دمِ ديدار مي رقصم“ ۾ شامل اهڙا انيڪ موتي اسان کي تصوف جي اهڙين رمزن سان روشناس ڪرائين ٿا، جتي فن ۽ فڪر جو ڦهلاءُ پاڻمرادو حفي الحفيظ “الحفن” يعني عبدالحفيظ هاليپوٽو جي ڏات ۽ ڏانءُ اڳيان موجوده روايتي تاڃي پيٽو سر تسليم خم ٿيڻ تي مجبور ڪندو، سندس شاعري ۾ رومانوي ۽ جمالياتي ڪمال جو ڪهڪشان جهڙي نموني مترنم ۽ رواني سان بيان ڪيو ويو آهي، تنهن کي پڙهندي پڙهندڙ جون اکيون ڄڻ ڪنهن الهامي آواز سان همڪنار ٿي محبوب جي شبنمي وارن ۽ نشيلن نيڻن جو طواف ڪرڻ لڳن ٿيون.
Title Cover of book دَمِ ديدار مي رقصم

نه پيار تنهنجو ڪو آه مون سان-رڳو تون ڪوڙا قسم کڻي ٿو

نه پيار تنهنجو ڪو آه مون سان-رڳو تون ڪوڙا قسم کڻي ٿو
نه دل ڏني تو- نه دل وٺي ٿو-نه سچ چوين ٿو رڳو هڻي ٿو

ڳڻائي يا ڳڻ-هزار راتون-گليءَ مان تنهنجي لنگهي چڪو آن
قدر ڪرين ها ڏسي ها جيڪر ته ڪيڏو دل کي مٺا وڻي ٿو

حسين ڀي آن ته شوخ ڀي آن-لڪي ڏسين ٿو ڏسي لڪين ٿو
مذاق ۾ دل ڦري ڇڏي ٿو-اهو عجب گُر کڻي هلين ٿو.

ٻڌائي مون کي سوائي منهنجي گهڻا ڪيا ٿو ته عاشق آهن
رڳو لڌو مان ته تو کي آهيان-اها روش ڇو روا رکين ٿو.

اندر ۾ پنهنجي نظر وجهي ڏس-چڱو ڪرين پيو بروڪرين پيو
نظر کڻي ڏس ته دلڙي ڪنهن جي گهڙي کڻي ٿو گهڙي ڇڏين ٿو

اگر تو الفت ذري به آهي سچو ٿي هيڏي حفن هلي آ
نه دل لڳي آ سزا رڳي آ رڳو ٺڳي آ تون جا ڪرين ٿو.