شاعري

سُڏڪا سُڏڪا سنڌ

هي شاعريء جو ڪتاب سنڌ جي خوبصورت شاعر عبد سنڌي جي شاعريءَ تي مشتمل آهي.عبد سنڌي هن دؤر جو سٺو شاعر آهي، سندس شاعريءَ ۾ سونهن وڇوڙي جون صدائون، رساما، عشق مجازي، عشق حقيقي کانسواءِ اصلاح به آهي. ته مزاحمت ۽ انقلاب به آهي، سندس شاعريءَ ۾ وزن جي بختگي به نظر اچي ٿي پاڻ شاعر سان گڏ سٺا اُستاد به آهن.
  • 4.5/5.0
  • 6726
  • 761
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • عبد سنڌي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book سُڏڪا سُڏڪا سنڌ

تاثر 3

عبد سنڌي هن دؤر جو سٺو شاعر آهي، سندس شاعريءَ ۾ سونهن وڇوڙي جون صدائون، رساما، عشق مجازي، عشق حقيقي کانسواءِ اصلاح به آهي. ته مزاحمت ۽ انقلاب به آهي، سندس شاعريءَ ۾ وزن جي بختگي به نظر اچي ٿي پاڻ شاعر سان گڏ سٺا اُستاد به آهن. پاڻ ذات جو شاعر آهي پر ڏات به وٽس آهي. جيڪا کيس اباڻي ورثي ۾ ملي آهي، سندس ڏاڏو مرحوم حاجي الهڏنو شاعر به شاعري ڪندو هو، سندس وڏو ڀاءُ محمد يوسف لاغر به شاعر هو، ان کانسواءِ مرحوم محمد عثمان ”شاعر سجاولي“ جيڪو سندس سئوٽ هو اهو به ڀلو شاعر هو پر اهي ٻهراڙيءَ ۾ رهائش پذير هئا ۽ ٻيو غربت جي ڪري سندس شاعري منظر عام تي اچي نه سگهي. عبد سنڌيءَ جي شاعري پڙهڻ کانپوءِ معلوم ٿئي ٿو ته هي سندس سئوٽ محمد عثمان ”شاعر سجاوليءَ“ کان گهڻو متاثر ٿو ڏسجي، سندس ڪتاب ”سُڏڪا سُڏڪا سنڌ“ سنڌ جي ادبي کيتر ۾ واڌارو ٿيندو.
هي پهريون دفعو آهي، جو ڳوٺ اوڀاڙا ۾ رهندڙ شاعر خاندان جي هڪ فرد جو ڪتاب منظرعام تي اچي ٿو. مونکي سندس هيٺيون شعر تمام گهڻو وڻندو آهي. جيڪو پاڻ سجاول هاءِ اسڪول ۾ بزم جيلاني ادب طرفان سڏايل مشاعري ۾ پڙهيو هئائين.
ڪُنبا ڇو ٽارکو اپنا حلالي ٻار تي بندش،
ڄڻيندو تون وتين جت ڪِٿ حرامي ٻار واهه ڙي واهه،
ڀلا جي اڻپڙهيل آهين، ته صحافي تون به ٿي ويندين،
لکان ٿو مان، تنهنجي نالي ڇپي اخبار واهه ڙي واهه،
اڄوڪا ڪيسٽي شاعر کٽن دعائون پيا عاشق جون،
نياپو گهر وڃي آهي ڏنو فنڪار واهه ڙي واهه.
هاڻي اهو ڪتاب ڪيتري ٿو مقبوليت ماڻي اهو پڙهندڙن تي ڇڏيل آهي.
عزيز جعفراڻي سجاول